|
Ağır ağır çökerken gece üstüme
Rüyalara dalmak istedim sessizce.
Zülüm olmuş yalnızlığıma ararken bir çare;
Umut oldun, dermansız sandığım dertlerime.
***
Gün ışığını unutup, körelmiş arzularımı
Üzülmelerime sebep yanılgılarımı
Nöbet, nöbet uykularımı bölen kabuslarımı,
Unuttum, unuttum artık hepsini;
***
Bir güneş olup doğdun üstüme,
Işığınla aydınlattın dünyamı,
Varlığın huzur oldu kederlerime,
Yeniden hatırlattın bana insanlığımı.
***
Var olduğunu bilmek orda bir yerlerde,
Ve düşünmek seni saatlerce.
Kulağını verip telefona, beklemek her çalacak diye.
Sesini duyduğunda sevinebilmek delilircesine,
Unuttuğum duygulardı, yaşıyorum şimdi yine.
Yeniden doğmuş gibiyim, dünyama girişinle.
Trabzon, 08.Temmuz.2006 Murat Ali Davulcu
|
