Değeri ölçülmeyen bir sevgi bahşettin,

Yıkılmış dünyama hızır gibi yetiştin.

Çölde açan çiçektim, güneşin altında kavrulurken,

Gölge olup üstüme, ruhumuda serinlettin.

Her şey masum, su gibi berrak,

Çiçekler kadar güzel, kartanesi gibi ak.

Yaşanmamıştır belki böyle bir aşk,

Kalpler iç içe, ellerse bir birinden uzak.

Mesafelerin anlamı yok, yaşanınca sevgi yürekten,

Aynı güneşle aydınlanmıyor muyuz sabah uyanırken?

Sevmek sadece göz göze bakmak değil ise,

Hissedilebilirmiş sevgiler,

Gönüller bir birinden uzak, ayrı yerlerdeyken.

Şimdi güneşim oldun,

Ne uzak kalıp, üşütüyorsun; ne yakın olup yakıyorsun.

Varlığın huzur olmuş sıkıntıma,

Bu halinle beni mestedip, sevgiye boğuyorsun.

Geldigin günden beri sevginle sarhoşum,

Üzüntülerimi unuttum, hep mutluyum.

Lazım değil artık sahtekar yüzler, yalancı diller,

Gerçek olan bir yürekte sevgiyi buldum.

Ümidimsin sarılıp, tutunduğum,

Nidamı duy ey sevgili, "seni seviyorum"