SATTIN BU CaN'I

Sonbaharın gelişiyle sararır yapraklar ağaçlarda,
Gidişinle sarardım bende düştüm dalımdan.
İsmini kazısaydım şu karlı dağlara,
Eriyip giderdi, sel olurdular kahrından.
Düşün halimi,
Ben seni kalbime yazmıştım yıllar öncesinden,
Sarsılmadı bile bir kez yerinden.

Hüzünlere kucak oldum yüzünden,
Kim olduğumu unuttum, sanal evreninden.
Girdiğin o çıkmaz tünellerinden,
Ellerinden tutup, çıkarmadım mı seni ben.

Acıtmamıştı beni, ne yaraların, ne de ölüm anı.
Hançer gibi dilinle soktuğun kelimeler içimi kanattı.
Bekledim, diyeceksin CaN bunlar yalandı,
Sustu dillerin, dilini yutmuş bülbül gibi,
Ve ... Sana çıkan o yollar birden nasıl kapandı.

Olsun be CaN, böyle mutlu olmuşsan, sözüm yok sana.
Benden daha uzak ol, yakın ol Allah'a.
Ben belki bir dost yitirdim amma,
Senin kaybettiğin Koca Yürek MAliDA.

Aldanmışsın etrafında  ki sanal dostlara.
Bir an gelir uyanırsan, vurursun başını duvarlara.
Yıllar sonra, bir gün gözünü açtığında,
Hiç kimse olmasa da, bu CaN olurdu yine yanında.

Yazık yitirdin bu şansı, sattın bu yüreği, bu CaN'ı.
İstesen, hangi parayla kazanabilirsin ki bu deli adamı.
İyi düşünecektin, atmadan önce en son adımını,
Bir daha anma ne olur, ne adımı, ne lakabımı.

 

Müzik: Ümit BESEN - Anma Arkadaş