Gözlerim uzayıp giden ufuk çizgisinde kaldı,
Geleceğin geminin rotasında kara bulutlar vardı.
Aniden garipleşti yüreğim, atışı hızlandı,
Gelemeyeceğinin korkusu içime saplandı.

Ulaşılmazım, uzağımsın,
Hasretine bu Can nasıl dayansın.
Ne edeyim olmadığın bir dünyayı,
Umurumda mı sanki, ateş olup yansın.

 

 

 

 

 

 

Yoruldum saatleri kovalamaktan,
Saatler usandı sorgularımdan,
Yeter dedi çiğnediğim kaldırımlar,
Su toplamış ayaklarım isyan etti,
Volta atıp beklerken seni bir ileri, bir geri.

Hani elinde bir demet kır çiçeği buketiyle,
Ağaç olursun saatlerce her an gelecek diye,
Kapının her açılışında, bu kez O'dur kesinlikle diyerek,
Heyecan yapar, duramazsın yerinde.
Aynı duygular, aynı hassasiyet de bende, bu yüreğimde.

Giderken söz verdin, döneceğim dedin,
Sabır gösterip bekleyeceğim burada.
Biliyorum aslında hiç gitmedin;
Nokta ile değil, virgülle son verdin mektubuna,

Eylülün hazanı var havada, buruk simdi mektuplar,
Ayrılıkların ayı olmayacak bu kez bu Eylül.
Uzak değildir, yakındır yine bahar,
Yitirmez umudunu, bekler seni koca gönül.

Koca Yürek