Feryatlarım suskun, uykusuz gecelerde.
İçimde ki fırtınalar, meçhul batkın denizlerde.
Lav misali yangınlar yükseliyor, argın yüreğimde.
İlerlerken dolunay aheste-aheste, parıldayan mehtabın üstünde,
Zayi günlerime ağlıyorum gizlice, kuytu kapanık köşelerde.
Onandım içinde boğulduğum dünyama yansıyan nur’unla.
Namem oldun, kaybolduğum arapsaçı çıkmazlarımda.
Anlamsız ve nedensiz; esrimelerim olur bigünah bakışlarında,
Yaren olur, yel olurum; senli – sensiz ılgınlarımda.
