 |
Bu muydu geçen onca geçen yılın hatırı,
Ellerin titremedi mi yazarken o satırları.
Savunmamı bile almadan, verdin kararını,
Bir gecede onayladın idamımı.
Körpe fidanken kızgın çöl toprağında,
Güneşine yandım, bend oldum fırtınana.
Kuruyup kırılırken dalların, sahte insanlardan,
Gerçeğin olup, ışık olmadın mı dünyana.
Her adını andığımda titrerdi yüreğim,
Kavuşmanın hayalini kurardı gözlerim.
Gözlerine baktığımda, tükenirdi kelimelerim,
Yetmedi mi sana sunduğum bu can sevgim.
Hiç bir zaman gerçek olmadın, hep sanaldın.
Benim can duygularımı heves yapıp, oynadın.
Şimdi belki üzgünsün, belki de kırıktır kanatın;
Sanmıyorum ya, çünkü zaten hep sanaldın.
Senin batmaz gemilerin Karadeniz de,
Hüzünlerinde sahte, geçer bir gecede,
Nasıl bir dostunun kalbini kırıp, ipini çektinse.
Zamanı geldi, bir formatta atmalısın kendine.
Bir gün anlayacaksın belki hatanı,
Gözlerini açıp, göremeyince sanal dostlarını.
Olur ya, ben ne yaptım deyip, sorgularsan vicdanını,
Eski dost düşman olmaz, ararsın yine bu MAliDA'yı.
|
