İnsan ömrü değil mi bir yaprak gibi? Ne zaman sararan bir yarağı görsem dalından düşerken, aklıma ölüm gelir tüm hüznü ile.
Yaprağı düşünürüm nasıl açtı, büyüdü, yeşerdi, bir yazı geçirdi ve simdi yaşlanıp, kurudu. Kuruyup ömrünü tamamladı. Daha fazla yetmedi ömrü gelecek baharları görmeye ve dalından koptu esen rüzgarında kuvveti ile.
Tıpkı bir insanoğlu'nun ömrü misali. Bir gün yaradan emrettimiydi Azrail'e vaktidir emanetimi geri almanın. Var git Murat kulumda ki emanetimi al gel. Rüzgarın yaprağı dalından koparması misali, Azrail'de bağlandığım hayattan, sevdiklerimden, sevenlerimden ve siz CaN'lardan koparıp alacak beni. Alip bu yalancı dünyadan gercek var olan hayata, ahirete götürecek.
Allah'ım tüm inananlarına son nefeslerini, huzur ve iman içinde vermelerini nasip etsin. Niyetim sizi üzmek veya karamsarlığa sürüklemek değil CaN'lar ama, gercekler acıda olsa vardırlar ve bir gün karşımıza gelip çıkarlar. Hepimizin bir son günü olacak bu sahte dünyada.
işte bu duygularla hazırlamış olduğum aşağıdaki çalışmamı beğeneceğinizi ümid ediyorum.
Bugün siteyi 170931 ziyaretçi (366785 klik) bu sayfaları izledi.
