KARAR ANI                                               

       Her insan kendi ayakları üzerinde durmaya başladıktan itibaren hayatsal geçimini sağlayabilmek için bir takım uğraşılar içinde bulur kendini. İlk olarak bir meslek sahibi olur. Sonra da kendine bir kariyer yapmak için uğraşır. 

       Bende hayatımda kendime bir hedef belirlemiş ve bu hedefi gerçekleştirebilmek adına çabam oldu. Şükür Rab'bime ki bunuda başardım. Orta okuldan sonra Ticaret Meslek Lisesi'ne başlamamla hayatımda ki mesleğimin muhasebe olmasına karar verdim. Lise sonrasında üniversiteyi muhasebe üzerine okudum ve başarıyla bitirdim. Sonra da 4 yıl boyunca bu mesleği yapabilmek için gereken stajımı yaparak, sonunda yeterlilik sınavlarını aşarak belgemi aldım. Belgemi aldıktan sonra iki firmada muhasebe müdürü olarak görev yaptıktan sonra. Kendi serbest büromu kurdum. Hedefimi adım adım, azimle ve sabırla gerçekleştirmiştim. Ancak ters giden bir şeyler vardı. O da mesleğimizin ülkemizde gördüğü itibardı. Bunun için çeşitli projelerim oldu ve bunu bağlı bulunduğumuz odamız yöneticileriyle dönem dönem paylaştım. Ancak gördüm ki ne yazık ki, sadece proje aşamasında kaldılar. 

        Muhasebe mesleği aşırı sorumluluk isteyen ve stressli bir meslek. Buna rağmen mesleğimi en layıkı ile yapmaya çalışıyordum ama ne var ki karşılığını ne yazık alamıyordum. İşte bu dönem de meslekten soğumaya başladım. Bu hayatımda ki KARAR ANI nın birnci etkeni oldu. 
 
        Genetik olarak sahip olduğum bir kan dolaşımı hastalığım vardı. Kanım normal bir insanin kanına göre daha çabuk katılaşıyor ve pıhtı oluşumuna neden oluyordu. 1994 yılından beri zaman zaman tedaviler görsemde, kalıtsal olduğu için doktorlar fazla bir şey yapamıyorlardı. Hastalığımın en büyük tetikciside stress ve yorgunluktu. Yani mesleğimin temel zorlukları beni ölüme götürecek olan silahin tetiği idi. 

       2006 yılı Haziran ayında korkulunan oldu ve hastalığım sonucunda kanda oluşan büyük bir pıhtı parçası Akciğerim de ana bir damarı tıkadı. Buna tıp dilinde emboli diyorlar. Damarın pıhtı ile tıkanması sonucunda kan dolaşımım durma noktasın geldi ve ciğerimin işlev görememesine neden oldu. Haziran 13'te kendimi kaybettim. Yaklasık 3,5 dakika ölümü tattım. Bulunduğum yerin hastaneye sadece iki dakika uzaklıkta olması ve hastalığımın daha önceden hastane kayıtlarında olması nedeniyle hemen ilk müdahale yapıldı. Rabbimin izni ve doktorların üstün çabaları ile tekrar hayata döndüm. iki gün yoğun bakımda kaldıktan sonra kan dolaşımın yavaş yavaş kendine gelmeye başladı.
İşte bu hastalık hayatımda KARAR ANI oldu ve Türkiye'deki tüm kariyerimi, sevenlerimi, mesleğimi ve çevremi bırakıp Almanya ya geldim. Şimdi yaklaşık bir bucuk yıldır Almanya da yaşıyorum ve hayata sıfırdan başladım. Kendime yepyeni bir defter aldım ve bu defterin beyaz sayfalarına ileride gülümseyerek okuyacağım güzel anılar yazmak için uğraşıyorum.